Ruby van Hoorn – Binnen de literatuur naar jongerensubculturen is er sprake van een lopend debat tussen de subculturalisten en de post-subculturalisten. Volgens de post-subculturalisten zouden subculturele grenzen zijn vervaagd, waardoor er niet langer kan worden gesproken van vaste homogene subculturen. In dit onderzoek wordt gekeken in hoeverre en op welke manier jongeren zich in een postmoderne samenleving onderscheiden door middel van post-subcultureel kapitaal. Hiervoor is door middel van participerende observatie en diepte-interviews onderzoek gedaan naar de Amsterdamse club Nyx en haar bezoekers. De resultaten wijzen erop dat de onderzoeksgroep inderdaad een typevoorbeeld is van de postmoderne subcultuur. Er heeft een verschuiving plaatsgevonden van een focus op muziek naar een focus op stijl als onderscheidingsmechanisme. Jongeren beschouwen hun smaak als breed, vloeibaar en op het individu gericht. De oorspronkelijk duidelijk afgebakende subculturele grenzen vervallen hier, en maken plaats voor meer vloeibare grenzen. Dit onderzoek toont echter aan dat subculturele grenzen weliswaar minder zichtbaar en afgebakend zijn, maar dat ze alsnog aanwezig zijn. De term post-subcultureel kapitaal is daarom een bruikbare term, wanneer we willen begrijpen hoe jongeren zich onderscheiden in een postmoderne samenleving. De term maakt een belangrijke toevoeging in de manier waarop jongeren bezig zijn met identiteitsvorming. Het toont aan dat de identiteitsvorming van jongeren veranderlijk is, en dat subculturele identiteiten – ondanks het feit dat zij vloeibaarder zijn geworden – hierin nog steeds een belangrijke rol spelen.
-
De generatie ‘Nyx’: Een kwalitatief onderzoek naar post-subcultureel kapitaal van jongeren in de Amsterdamse clubscene